Pierre Tetar van Elven (1828 - 1908)

Petrus Henricus Theodorus (Pierre) Tetar van Elven, (Sint-Jans- Molenbeek, 30 augustus 1828 - Milaan, 1 mei 1908), was een Nederlands schilder en etser uit de 19e eeuw met een voorkeur voor architectuur, landschappen en Italiaanse stadsgezichten (vedutas).

 

Leven en werk: Van Elven was een Nederlandse schilder en etser uit de 19e eeuw met een voorkeur voor architectuur, landschappen en Italiaanse stadsgezichten (vedutas). Hij schilderde verder ook enkele genrestukken met de Franse High Society.

 

Pierre was de zoon van de schilder Johannes Baptist Tetar van Elven (1805 - 1839) en Sophia Francisca Noël. Sophie Hendrik was zijn zus, in 1830 in Brussel geboren, Joseph Edouard was zijn broer, die in 1832 werd geboren in Amsterdam. De architect Martinus Gerardus Tetar van Elven, een van de oprichters van Arti et Amicitiae. en de kunstschilder Paul Tetar van Elven waren resp. zijn oom en neef. De familie Tetar van Elven bewoonde een pand in de Spinhuissteeg (nummer 16).

 

Hij begon zijn opleiding in Amsterdam, maar vertrok naar Den Haag waar hij aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten verder studeerde. Pierre vertrok rond 1853 naar Milaan; in 1855 woonde hij in Rome. Tussen 1856 en 1863 zat hij in Turijn, waar hij op 13 mei 1856 Anna Maria Angela Felicita Fumao (1831-?) (of Annette Fumero) trouwde en drie dochters werden geboren. Hij is voor 1861 benoemd tot hofschilder van Victor Emanuel II van Italië en leverde enkele schilderijen die het Risorgimento ondersteunden. In 1866 vertrok hij en reisde misschien met Tinco Lycklama à Nijeholt naar Tunesië en Turkije en die hij enkele keren portretteerde in Oosterse kledij. In 1869 woonde hij in Parijs. Omstreeks 1873 verhuisde terug naar Amsterdam en betrok er een pand aan de Plantage Muidergracht nummer 33. Daar woonde hij met vrouw en kinderen. In een onbekend jaar ging hij terug naar Milaan, waar hij stierf. Zijn werken hangen in Milaan, Genua en Turijn, maar ook in Haarlem.